عصیان

1- به دلايلی نامعلوم در دوره کودکی به «نيمرو» می‌گفتم «مين‌مين» و به حرف «ک» می‌گفتم «ت». مثلاً به «کتاب» می‌گفتم «تتاب». الان که نزديک به 32 سالمه هيچ گونه گرفتگی زبان ندارم اما اعتراف می‌کنم هنوز بدم نمياد به نيمرو بگم مين‌مين چون به نظرم برازنده‌شه.
2- برخلاف کارم که «روزنامه‌نگاری» هست، توی دانشگاه «مهندسی کامپيوتر» گرايش «نرم‌افزار» خوندم و برخلاف رشته دانشگاهيم، ديپلم «علوم تجربی» دارم و قبل از اون هم دو بار از رشته‌های «ميکروبيولوژی» و «علوم آزمايشگاهی» انصراف دادم. رياضی يک چهار واحدی رو اولين بار «صفر» شدم و معادلات ديفرانسيل سه واحدی رو «هجده و نيم» خودم هم نمی‌دونم چرا. توی دوره راهنمايی شديداً فعاليت تئاتری می‌کردم البته نه فقط توی مدرسه بلکه اجراهای سطح شهر و در ادامه اون توی دوره دبيرستان هم توی سينمای جوان و اين چيزها (اينها مربوط به دهه شصته فرزندم) و اگه قرار بود يه بار ديگه برم دانشگاه حتماً يه رشته هنری تو مايه‌های سينما يا تئاتر رو انتخاب می‌کردم. روزنامه‌نگاری من از وبلاگ‌نويسی شروع شد و وبلاگ‌نويسی من از سال 81 که کافی‌نت داشتم و از زور اينترنت اجباری، وبگرد شدم.
3- از رنگ‌های طيف آبی و سبز و گاهی هم قهوه‌ای و کرم خوشم مياد و بر خلاف لاغریِ ظاهر، چاقی باطن دارم يعنی بسيار شکمو و رستوران‌گرد هستم. رستوران مورد علاقه من پستو و غذای مورد علاقه من پاستای پيچ با سس سير هست اما خداييش با کباب ترش و ميرزاقاسمی لاهيجان خودمون هوار تا حال می‌کنم و به طرز شگفت‌انگيزناکی عاشق سفر به ولايات عجيب و غريب دنيا هستم و يکی از آرزوهام کار کردن توی يه رسانه درست و حسابی خارجيه. (هوار تا مورد در قالب يک شماره).
4- «فاويسم» می‌دونين چيه؟ من دارمش. يک نوع حساسيت مربوط به يک جور کمبود يک جور آنزيم در خون که در صورت خوردن بعضی خوراکی‌ها شکوفا می‌شه. به همين علت خوردن باقلا (از همون‌ها که دست‌فروش‌ها توی زمستون پخته‌شو می‌فروشن) از کودکی برام ممنوعه. پفک و پيف پاف هم قراره همين بلا رو سرم بيارن اما من در کمال پررويی همه‌شون جز پيف‌پاف رو می‌خورم و تا حالا چيزيم نشده. به هر حال اگه شما طرفدار فمنيسم، مارکسيسم، پلوراريسم، کوبيسم و حتی رئاليسم جادويی هستيد، من از وقتی به دنيا اومدم «ايسم‌سرخود» بودم. حالا حالاها باید بوق بزنيد.
5- کامپيوتر خونه من يه سلرون 1600 مربوط به 4 سال پيش هست که مثل تراکتور برام کار می‌کنه (يعنی ازش کار می‌کشم) هنوز اون قدری پول ندارم که آپگريدش کنم. لپ تاپ و ماشين رو دوست دارم اما اون‌ها منو دوست ندارن چون ندارمشون اما دنيا هنوز برام قابل تحمله.